Gecesiz Kalacak Tüm Mecnunlar

Gece donuk rüzgarlı,
Bir kasılma, alçalıyor ay.
Kuşlar şehre inmiş,
Şiirler bilek kesici, şair intihar.

Bir kibrit kokusu,
Boğazına kaçmış kadınların.
Yağmur yağmıyor üstelik,
Boğuluyor tüm kadınlar.

Nurani yaratıklar,
Süzülüyor semada bir bir.
Aşağı inmiyor gök,
Ölüyor bir şarkı,
Ve ardından o meçhul yaratıklar.

Şehir cinnette sanki,
Sokakta uyuyor tüm Leylalar.
Bir bank üzerinde,
Sabah uyanıyor dolu dizgin.
Kefenleniyor gece dirilişe kadar.
Ay doğmayacak sanki,
Üstelik,
Gecesiz kalacak tüm Mecnunlar...