Gecesi karanlık, günü karanlık!

Şaştım dostlar ahvaline dünyanın,
Gecesi karanlık, günü karanlık!
İçinde dost bulunmayan rüyanın,
Bu günü karanlık, dünü karanlık!

Neyin var diyorlar gülsene biraz?
Sen mi kurtarırsın koca dünyayı?
Neyim yok ki neyim dinleyin biraz?
Ayıralım gerçek ile rüyayı!

Vicdanlar umarsız bir kumardayken,
Güleyim mi gidip sorun beyime?
Gülşen de bülbüller ahu-zardayken,
Davul, zurna, çalgı, çengi neyime?

Kimisi gönlünce cevizler kırar,
Utanmıyor yaşı vurmuş yetmişe!
Kırkı geçmiş seksen, doksan, yüz arar,
İftira ediyor birde geçmişe!

Kimini zaptetmez çelikten yular,
Adalet sorarsan sadece dilde!
Kimisi kendince çiçekler sular,
Gezer her gün başka, başka gönülde!

Ahkâm kesenler var hep olmuş heder,
Dönüp sırtındaki çula bakmadan!
Yeyip içtiğine nankörlük eder?
Daha önündeki yola çıkmadan!

Hesaba katmadan ölüm var niye?
Halâ aynalardan gençliğin sorar!
Uyandırmasınlar uykudan diye,
Dönmüş ayağının altını yalar!

Ahvalim perişan görülen o dur,
Her gelen, derdime yeni dert ular!
Çözüm diyorsanız ihtimal zordur,
Oda benim gibi kel’ini yolar!

Rahat istiyorsan eğer dünyada,
Dokunmadan gel, git suya, sabuna!
Var sende gönlünce yaşa rüyada,
Zararlıymış keskin sirke kabına!

Şeref’im dostlarım yormayın beni,
Gülüşüp oynaşmak ar gelir bana!
Her gelen gün aratıyorken dünü,
Bu koca kâinat dar gelir bana!

ozan:şerefim:Şerafettin YILDIZ.