yokluğun çoğul
ayazda koşuyorsun
darmadağınık
hüznümde coşuyorsun
yalpalayınca
gözbebekleri seni
aynı çevrede
özlemle düşüyorsun
varın yok gibi
göstersene kendini
dol ciğerime
sen nasıl yaşıyorsun
düşüp yollara
bulutun gözyaşıyla
mutluluğuna
yürekten taşıyorsun
bahar halısı
serpilince yerlere
çiçeklerde renk
sevince aşıyorsun
varlığını bil
sarılmalı dostlara
karmaşa sürem
geçerken üşüyorsun
2003101denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 20.3.2010 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!