Geçerken İçimden Zamanlı Hüzünler

Kaç kez gençlik yaşlarımın eğlence yerlerine gittim dönüp dönüp…
Öyle özledim ki eski günleri; aynı havayı aynı duyguları bulmak umuduyla,
Kaç kez o yıllardan kalma atmaya kıyamadığım sakladığım T-shirt ümü giydim evde
Sanırım büyüdükçe büyüyor eskiye özlem.
Geriye dönüp yakalamak istiyorum istediğim yerden o yılları ve hiç bırakmamak istiyorum aynı tadı kaybetmemek adına…
İlk buluşma, ilk sarılış,ilk utangaç öpülme,ilk yalnız gezmeye çıkma, ilk ev oturması,ilk alınan ve verilen özel hediye v.s..v.s..

Gözlerim pencere camları gibi buğulanıyor sisleniyor anımsadıkça sahip çıkamadığımız o en değerli sevgileri o tatta bir daha bulamamaktan…
Netten isimleri hatırlayıp aratırken beklemek ve ne çıkacağını beklemenin heyecanı ve hüzünlü sarhoşluğu ne garip…
Ve ekranda geçmişte bıraktığın tanıdık yüzlerin şu an ne kadar değişmiş olduğunun gerçeğiyle karşılaşmak sarsıcı ve insanın içini burkan değişmezlik olsa gerek.
Herkesin bir ton kurduğu aile fotoğraflarıyla çocukları ve gülümseyen gözlerle dolu karelerden geçişler yapmak ne hoş ne güzel ….. mi acaba?