Geçer mi? ömür dediğin...

Geçer Ömür dediğin;
Rabbim insana yaşamı bağışlamış, en özelini vermiş, en kıymetlisini kendinden olanı vermiş ve içinie koymuş…
Toprağı kanla canlandırmış, can katmış, çoğalması için su vermiş bir nefeslik ve emretmiş günü geldiğinde emanetimi alırım diye…
Evet, geçer ömür dediğin; bazen hüzünlü, bazen mutluluklarla, bazen sıkılırsın, bazense sevinçler sunar sana en alasından…
Böyledir yaşam her nefeste bir başka düşler denizinin balığısındır rengârenk…

Yaşanır yaşanmasına her şey, tanrım çekemeyeceğim yükü vermemiştir kişiye, topluma veya dünyada insanoğluna…
Geçmeyen nedir diye sordu dün bir dost;
Konuyu fazla ajite sokmadan direk cevaplamak lazım!
Can vermek nedir bilir misin?
Sıralı ölümün; sırasının şaşması durumunda arda kalanın yaşadığını!
Hele birde kin ve nefret rabbimin yasakladığı hükümse!
Yani bir hiç uğruna hakkınız olmayanı almayı çalmayı hak görmek! Bunun adı başkaldırma ve isyandır.
Günahın geçerli bir sebebi mazereti. Yani “CAN ALMAK DA KİMSENİN HADDİNE DEĞİL”!
Evet,
Zaman geçmez,
Evet,
Acı dinmez,
Evet,
Ruhu teslim etmedikçe insan tükenmez, yitmez, lakin “UNUTULMAZ”.

Dini, ırkı ve rengi ne olursanız olun kardeşkanıdır dökülen…
Rütbesi onurdur, adı “ŞEHİT” tir. Yeri hazırdır tanrım katında.
Ya sen ey gafil; yerin var mıdır? “CEHENNEMDE”.
Katil olmak, ruhuna kan buluşması ne anlam yükler bilir misin? Bilsen o tetiği çekebilir misin?

Dayandığın bedenin çökmesidir geçmeyen zaman, yaşarken ölmektir. Sığınmaktan öte dua ederim yüce rabbime. Gafilleri sana havale ederim…