Geçer Şiiri - Gürkan Aykut

Hangi akşamlar gelip geçti,
Bir sabahın ufkunda gülüşmeleri manzaralamamışken henüz,
Bakışmak denen eylem bir an olsa gözlerimden düşmemişken,
Koca bir metropol sindirmeye çalışıyor seni,
Tozlu,paslı, biraz da yağ kokusu bulaşmış senin oralıyım dediğin diyarlarda,
O kurulan kocaman kocaman hayallerle mücadelem, Eğik kalmalarım, diz çökmelerim, öpmelerim o tanınmadık mechul elleri.

Boynu bükük romatizim,
Mahcup bir cilvelenme,
Bir hayli özlem,
Çokça Çokça umut...
Savaşlar başlar bir yerlerde,
Bir yerde hastalıklar,
Birileri bir yerlerde bir şekilde tutunur,
Yaşamak denilen toprak parçasına;
Gözlerin... Bir çift, etrafı bakışlarımla çevrili,
Onlardır belki yaşama tutunmama vesile...

Sensiz güzel olmadığını bildiği şeyler,
Zihnimin bir yerlerinde kötü bir kurt gibi düşünce kemirmeleri,
Ne o ses,
Söylenilen, konuşulan en köşede bir yerde,
İyiliğimden köşe bucak uzaklaşan?

Sen, şaşkınlığınla gelmiştin o akşama,
İnsan kendi için uyanır mı sorusuna en net cevabı vermiştim: Evet.
Ne gündü ama,
Sen habersiz şahit oldun bir insanın eridiğini karşında,
Ben farkında senin güzelliğinin kıskancında,
Kıskanç bir ay bakışında, gözlerim değip dururken gözlerine,
Ne güzel düştüm.
Kalbimde devasa bir anka,
Sevsen geçer.
Gülsen geçer,
Sarılsan geçer.
Öpsen geçer.