Geçer Şiiri - Kubilay Kıran

Geçmeye başlayınca her şey,
upuzundur durduğun zamanın kıyısından
Kıyı geçer, zaman geçer, durmak geçer

Bilmezsin, bir hikayesi vardır bunca hayatın
Elbette başından kavak yelleri geçer
Söyler durur her doğan güneş şarkını
Aşkın salavatından gençliğin geçer
Lakin, sonu gelmez hilkat-i rüzgarların
Bir fırtına, bir fırtınayı söker de geçer

Ne ki aşktan süzülmüş cümleler için
Dili yaralanmış heceler geçer
Sona yığılır kalır denir ya her söz
Sözün bittiği yerden sonsuzluk geçer

Hiç geçmeyen asuman-ı hülyadan
Bir kez uyanmamış yıldızlar geçer
Ölüm yok sandığın şu koca dünyadan
Kendi tabutunu taşıyan, Ali geçer

Kor yüreğe sıkışmış İsyan-ı tariften
Nice yenilmiş mağluplar geçer
Çekik gözlü bir devrimcinin içinden
İşgal edilmiş, Çin-i Maçin geçer

Kahreden bir lütuf gibidir zaman
Bir eliyle verdiğini, diğeriyle aldığını anladığın an
Durup kalırsın öyle,
ne yana uçacağını bilmeyen acemi bir kuş gibi
Yaşamının aklından firkatin geçer
Firkatin gününden, yaşamın geçer

Kim taşıyabilir gönlünün vebalini
Ruhun payandasından imkansızlar geçer
Bulup yitirdiklerinden sorulur ya hayatın
Aklının avlusundan, pişmanlıklar geçer

Her sabah tutuşmuş Har-ı gönlünden
Her gece ölmüş bir derviş geçer
Her gün boşluğa açılır da limanlar
Olmayan denizlerden, gemiler geçer

Ta ki hayat denilen bu hayalin peşinden
Bir bir nesil-i adem geçer
Uyandı uyanacak bu garibin düşünden
Çıplak ayaklı gölgeler geçer
Gözleri bağlı, geceler geçer