Gecenin yarısında hicran!

Gecenin
Mağrurluğundan
Gözlerim uykuya
Eyvallah etmiyordu

Sinemden
Bazı mısralar
Dur durak bilmeden
Peşi sıra gelmek istiyordu

Sanki
Bir perde açılıyor ve
Oyun sahnelenirken sözler
Kıdemini bulmuş gibi fırlıyordu

O an
Hissettiklerim
O kadar güzeldi ki
Unutmamak adına kalemle
Bir yerlere hemen yazmalıydım

Yorgun yüreğime
Tüneyen mısralar bir haykırış
Olarak anlam buluyordu melalimde

“Yeter” olarak
Belir genleşen ihtar
Kavurucu hırçınlığıyla
Geceye anlatıyordu dertlerini

Yaşamak
Adına icbar olduğum,
Tercihlerimde katlanmak
Zorunda kaldığım daralmalar

“Yeter” artık diye
Yeniden nüksediyordu

Adaletten
Dem vuranlar
Haksızlığa uğradıklarında
Tüm hıncıyla
Bağnazlığı savunuyorlar

İnsanın en temel
Hakkı olduğu halde bu hakikati
Reva görenleri düşününce okumak

Keyfim kayboluyor
Dağların yamaçlarından
Hicranım ile ötelere uzanırken

Halimi
Anlayacakların dirliğinde
Bir vuzuha nihayet eriyordum

Damlayan
Gözyaşlarımla bizim
Değerlerimize, örfümüze

Milli
Hasletlerimize
Onlara anlam bahşeden
Akidemize neler olmuştu

Onları kimler
Çalmıştı bizlerden
Düşünmeden edemiyordum

Tenimi titreten
Açık duran pencereden
Nüfus eden rüzgârla yalnız ben

Bizim olan
Okutmak için nelere katlanılan
Öznesi rahmet olan
Toprakla anlamını haykıran

Yaprakla
Selamlaşan
Damlayla bereketi salan

Kızlarımız
Herkesin gözleri önünde
En tabi hakları
Ellerinden gasp ediliyordu

Güç
Zayıfın
Yanında hırçınlaşır

Onu
Kullanmasını
Bilmeyenler ise
Tarih karşısında zulmüyle anılır

Kimler
Ne yapmadı ki
Mizan
Asıl olan bir hesaptır