Gecenin Tenhasında Ağlayan Bilir

Bir ben mi ağlıyorum bu vakitlerde
Bir ben mi hecelere mahkumum
Sevdaya yanan yüreğiyle beraber
Sessiz bir türkü patlatan bir ben miyim
Her gecenin tenhasında

Elbet vardır aranızda bi garip
Kara çirkinde olsa bir mahşuğa gönül veren
Gecenin tenhalarında gözleriyle isyan eden
Edebini bozmadan bir kaç sitem eyleyen

İlk sevdam bir güzeleydi
O çirkin deyildi gözleri yeşil bir fettan
Saçı sarı kendi sarı laftanda anlayandı
Birkaç gün görmemiştim
Sonra öğrendimki dengine varmış
Anası kılıklı zengine yarmış

Sonra o divaneye rastladım bir gün
Karaydı çirkindi
Ama benim için ilk ağlayandı
Bu garibi ilk insandan sayandı
Hep ben birilerine yanmıştım
Adam gibi sevdalanmıştım
Ama onlar için bile ağlamamıştım
Çünki sevda böbrek işi deyil yürek işi
Göz yaşları banaydı bu çirkinin
Dedim ki bu kız benim kaderim
Yüzünede tahammul ederim

Gezdik dolaştık
Daha da tanıdım daha bağlandım
Her kelamı beni ilhama saldı
Şairdim birde aşık oldum
Ben o kıza harbiden sevdalandım

Nişanlandık
Babası sürekli soruyordu
Sigortalı bi iş buldun mu
Öğretmenlik diplomam var
Aradım aradım iş yok
Ne dersane ne okul
Giderken nişan yüzüğümü bile aldı
Ünüversiteyi geçti bu garip
Ama fukaralıktan sınıfta kaldı

Ben o sarışına ağlamamıştım
Diğerlerinede
Ama o kara kız benim ilk ve son aşkım oldu
Aklıma geldikçe ya şiir yazıyorum
Ya da kaderime bir nefes daha çekiyorum
Bu nefeste senin şerefine diyorum