Gecenin Tamda Yarısı 2 Şiiri - Kemal Berk

Gecenin tamda yarısı 2
Delirdi yine yüreğim, daraldıkça daraldı,
Aradım lafın belini kıracak birini
Ne gezer, herkes derin uykularda
Uykuya hasret gözlerimle
Firar etmiş yarım aklımla
Attım kendimi şehrin sokaklarına
Dolaştım gün boyu
Doğsa da güneş şehrin üzerine gün boyu
Benim gibi yüreğine doğmuyordu hiç
Bomboş kimsecikler yok
Arada bir kedi, bir köpek görsem
Onlarda kaçıyordu beni görünce
Ben mi benzedim bu şehrime?
Şehir mi benzetti beni kendisine?
Çok bilinmeyenli denklem gibi çözemedim bir türlü
Koca şehrin yalnızlığı, benzemişti benim yüreğime
Sevgiye hasret kalmıştık ikimizde
Evet, hem de öylesine susamıştık ki
Hangi insana rastlasam
Sevgisini, çöldeki serap gibi görüyordum
O serabı, sevgi suyu sanmıştım hep
Kime yaklaşsam, yüreğime su serpmek yerine
Yakıyordu benliğimi
Verdiği bin bir acıyla hemen oradan kaçıyordum
Ben mi bilmiyordum sevgiyi,
Yoksa sevilecek bir insanı
Kendi kendime şunu dedim
Şu koca şehirde yıllardır kendine bir dost bulamadıysan
Ne diye konuşursun bal vermez arılar gibi, be adam
Şu kısacak ömründe, ara ki bulacaksın
Bir dost, bir sevgili
Salı ver kendini,
Yakma bu dünyanın derdi için kendini
İlerleyen yaşlarda, herkes niye açıyor eleğin gözlerini
*
Aaaaaaaaaaaaa o da ne, ne göreyim
Ne çok varmış benim gibi deli yürekler
Hepsinin kazanı ayrı kaynıyor
Garipler akıllı ya, utanmışlar gizli gizli ağlıyorlarmış
Sahi niye ağlıyor yüzlerce, binlerce, milyonlarca insan
Yoksa düştükleri çukur, ne çukuru söylesene
Galiba buldum
Herkes düşmüş, kendi yüreğinde ki boşluğa
Yanıyor herkes, yandıkça dönüyorlar Kül’özüne
Bilmiyoruz, dönmüyoruz sevginin selinin gerçek sahibine
Nereye mi yöneleceğiz
“O” na döneceğiz,
Sahibimizin sevgisine muhtacız.
Sahibimiz mi Kim
Onu da arada sen bul. Yok öyle bedava ekmek

Kemal’eren/Kemal Berk
31 Mart 2020 1.15 sabahın Körü