Gecenin tam üçünde Şiiri - Ali Yavuz Fırat

Hayatın adalet melekleri nerde
Düzenin düz kısmında başlıyorum her gecenin sabahına
Baştan yenik başlayan bir yürek
Ansızın
Bir gece yarısı sol yanımı yakıp
Solumun yangının da
Düşüyor gecenin üçünde yokluğun içine
Ölüm yokluk mudur peki anne
Gecenin üçleri büyüyor içimde
Yeniliyorum sefil düzenlerin düzlüklerinde
Yayılıyor içime bozanların boz sancıları
Kendi özürlerini görmeyen zavallıların yurdunda
Benim engellerime özürlü diyenlerin acımasızlığında
Gecenin bir üç zindanında
Kanatlanıyor ruhum
Bir dostun sol kolunun hissinde
Ölmek değil acı olan
Düzene yenilmek kendi yenilmişliğimle
Ölmek değil gecenin üçünde kanatlanmak kimsesizliğime
İşte bir bunlar olmasa
Dostun yüreğine yaslanmak vardı ya
Yine de kaybolmak gülden hafif,
Dikenden ağır gecenin içinde
Oysa yine ölmek isterdim ben tutan bacaklarımın ağırlığıyla
Kavgamın ortasında
Böyle gelmemeliydi ölüm
Düzenin düzlüğünde
Kurt pusularının ortasında
Yüreğim takılı kaldı acımasız bir kapanın içinde
Sevda değil bu yokluk
Öldüm bak işte
Gecenin üçünde bir dostun sol yanını yaka yaka
Sol kolunun üstünde