Gecenin tam ortasında zifir karanlık.
Çürümüş insan etleri kokarken burnumda
iğrençleşiyor içimde sus payı verdiğim hisler.
Yıkılıyorum dalımda, bir damla su misali.
Çırpınan yolar can çekişirken.
kalıyor zihnimde bin bir kare çerçevesiyle
Sırlarımı tutmuyor düşüncelerim
Dağılıyorum umudumda, hiç var olmamışcasına.
Karanlık mı bu kadar siyah olan
Kullanıp atılmış bir külün diyarı mı burası yoksa ?
Siuletim bozulmuş sicim gibi yağan yağmurda
Çirkinleşiyorum rüzgarımda, ışığımda eksik bir haya.
Kayıt Tarihi : 3.1.2023 11:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.. sizlerin de yüreğinize sağlık olsun
TÜM YORUMLAR (2)