Gecenin Sözü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Gecenin kül rengi çökmeden,
Sokaklar suskunluğa gömülmeden,
Sırtını taşlara yasla ve dinle;
Burada söz, bir hançerin ucunda titrer,
Kimi yaralar, kimi unutturur.

Rüzgar savurur sokakların nefesini,
Çatlamış duvarlarda eski bir iz saklı.
Bir ağıt mı bu? Yoksa unutulmuş bir hikaye?
Gölgeler konuşur burada,
Ve her biri bir sır fısıldar geceye.

Ay, sessiz bir tanık gibi saklanır bulutlarda,
Bu kaldırımlar sıradan taşlardan değil.
Her köşesi bir vicdan yükü taşır,
Ve burada, nice hayat,
Hakkını ararken toprağa karıştı.

"Niye böyle keskindir bu yollar?" diye sorar bir ses.
"Çünkü acı, yürekle yoğrulur," diye cevap gelir.
Ama unutma, dimdik durmayı bil,
Burada eğilenlerin hikayesi yazılmaz.

Cesaret, sadece öfkeyle yoğrulmaz,
Merhametle sınanır insan.
Kimi bir dostun yükünü omuzlar,
Kimi bir düşmana adil kalır.
Burada her adım, bir söze kefil.

Sokakların kanunları sessizdir,
Ama her köşe başı tanıktır adalete.
Söz, yürek kadar derin,
Ve vicdan kadar ağırdır.
Burada kurallar unutulursa,
Ne kalem yazar ne hayat yeşerir.

Dinle taşların dilini,
Her çatlağında bir çığlık saklı.
Bir dua gibi yükselir geçmiş,
Ve bir bedel ödemeden,
Hiçbir zafer anlam kazanmaz.

Burası bir yürek aynasıdır,
Burada korkaklık saklanmaz.
Bir gün bu sokaklardan geçersen,
Kendi gölgene bile hesap vermeyi unutma,
Çünkü burada her insan,
Önce kendine şahitlik eder.

Gecenin sözleriyle örülü bu alemde,
Her adım bir hatıra bırakır.
Ve burada, yüreği olanın adı,
Gökyüzünde yankılanır.