Gecenin Şiiri Şiiri - Yunus Hüseyni

Tenimi titretirken gecenin ayazı
Ulaşılmaz mechule akar gözlerimin niyazı

Akşamdan kalma zifte dönmüş çayım
Geceye ben gibi darılıp sönmüş Ay'ım

Ben içimde sen varken kocaman devim
Yıldız yıldız göğe işlenir kelimelerim

Bir anlık olsun ulaşsam aşkın sırrına
Varsın ikbalim sonlansın, çıkmayayım yarına

Bir şeyda pervaneyim,ışığını kaybetmiş
Ne fayda divaneyim, aşkını kaybetmiş

Zaman gelir kırasım var seni yazan kalemi
Zaman gelir çıkarasım var seni seven yüreğimi

Sen varsan yaşam bambaşka, yaşamak kolaydı
Sensiz yaşam haram, kıyardım cana cesaretim olaydı

Hakikatte senin hiç suçun yok, gözlerimiz buluşmuştu
Kor ateşli gözlerinden aciz yüreğim tutuşmuştu

Nur yüzüne aşık olan kimbilir kaçıncı şairim
Zikrimi "of" eylesem of çekmekle de düzelmez ki kaderim

İkimizin arasına sızmaya çalışan rüzgâr vardı
O bile sözüne, özüne aşktan daha sağdık kaldı

Bu hasretin kaçıncı gecesi, günü, mevsimi?
Yağmurlar cezalandırdı, sana düşkün nefsimi.

Belki az sonra güneş denen meret doğacak
Ayaz yetmezmiş gibi bir de o yakacak

Gece ayazıyla, güneş aleviyle yaşatır cehennemi
Söyleyin biten her aşkın suçu garip şairlerin mi?

Vallahi ağır gelmekte dünyanın yükü
Senden, senin elinden beklemekteyim ölümü