Gecenin Şiiri Şiiri - Ahmet Kara 4

dumanlı bir gök yüzünde
hüzün buldum garip halinden
geçip giderken gördüm ya seni
gökler ağladı ben ağladım o anda

umudun yüceldiği bir yerde
masum bir kelebek kanadı kırılıyor
acıların matemi bana hüzün veriyor
ay geceyi görmeden önce

anılar kahrın da benim şarkılar söylüyor
içimde ki her gölge bende beni öldürüyor

garibin acılarla dolu yüreğinin destanı bu
bütün aşklardan süzülerek gelir
Yusuf kuyularına atılanların öyküsü gibi

içimdeki derin çığlıktır bel ki sessizliğim
sendeki Leyla'dır Mecnun sensizliğim
çöllerinde kaldı derin ayak izlerim

çarmıha gerilmiş
bir yalnızlık havarisi gibiyim
ben bende güle çivilenmiş
sonsuzluğun gül erdemini yaşıyorum

ne ilahi bir hüküm
garbın afakına yolcuyum
çok ötelere gidiyorum
duyguların bilinmezliğinde,
burada bir anım bile yok
zavallı duygularımdan
ve
şiirlerimden başka..