Gecenin Sessizliği Şiiri - Şehmus Kartal

Yine akşam oldu bak çöküyor şu karanlık,
Dinmeyen bir kahırla dünyaya küstüm artık.
Bu gün de hamal gibi hasretin omzumda,
Gecenin sessizliği dolaşıyor odamda.

Hiç kimsenin yokluğu beni böyle sarsmadı,
Hiçbir güç beni böyle yüreğimden yıkmadı.
Senden uzak kalmanın deli divanesiyim,
Görünmediğin zaman zor günler adamıyım.

Şairin dediğine kulak ver bak ne diyor,
Senden uzak olursam her yerde yaşanıyor.
Çünkü sen böylesine benden çok uzaktasın,
Hiçbir zaman aklımdan sen artık çıkamazsın.

Hayat saklamış seni mehtabın gizeminde,
Gece ararım seni yıldızlar kümesinde.
Döneceğin bir günü umutla bekliyorum,
Nerede olduğunu çok bilmek istiyorum.

Gece uykularımı bölerek kahrediyor,
Tasalanmam diyorum umudum bağlanıyor.
Seni bulamıyorum bu sessizlik engeldir,
Yalnızlığın koynunda yaşamak bana derttir.

Sana dair ne bir ses nede bir iz yok artık,
Buna hayat denir mi bak tükeniyorum artık.
Bu kentin sokakları sen yoksun diye suskun,
Varlığın uzaklarda seni bulmak ne mümkün..

Kabul edemiyorum senin yokluğundayım,
Bir tesellidir bana beklemek zorundayım.
Bekleyeceğim seni zor olsa da dünyada,
Senden başka yüreğim dolmaz kalır dünyada.