Gecenin sessizliği Şiiri - Mehmet Çiftci

Gecenin sessizliği kasvet salar içime;
Mehtabı görünce hüzünlenirim.
Karanlığı parçalayan köpek sesleri;
Kanımı hoplatır damarlarımda.

Gökyüzü kandili binlerce yıldız,
Alır da götürür çok uzaklara;
O an ölümü hatırlarım...
Ellerim şakaklarımda,
Bir tabut ve dört insanın ayak sesleri;
Götürürler sanki kapkaranlık kabire.

Ah be dünya! ...
Ne senden tat aldım ne yaşamaktan;
Omuzlarım çöktü,
Ayaklarım bedenimi çekmiyor artık...

Ne gül kaldı bana yar;
Ne de inleyen bülbül...
İsteklerim arzularım hep hayal.
Gerçekleşme şansı yok hiç birinin.
Şakaklarım zonkluyor,
Zihnim karmakarışık.
Ah bir ağlayabilsem! .
Kimseler görmezdi göz yaşlarımı...

Ah be dünya! ...
İniltim geliyor kulaklarıma.
Ufalanmış gibiyim,derbeder, küskün.
Ne bu dünyam mamur, ne de ahiret;
O yüzdendir böyle perişan üzgün...

Kapkaranlık dünyam her yanım kasvet;
Bir el bekliyorum beni kurtaran;
Gelecek o ümitliyim nihayet...