Gecenin Şafağından Gündüzün Aydınlığına

Yine bir nöbet akşamındayım
Eryaman Fırat Life Sitesinde
Nizamiyede imzamı attım
(F) Bloktaki güvenlikçi bayana el sallayıp
Hengameli (B) Bloka geçiyorum.
O da bana el sallıyor, selamlaşıyoruz böylece.
Gece yarılarını nasıl ettim bilmiyorum
Tom basmaya devriyeye çıkıyorum
Gece 12.30 da.
15.30 da.
Terasta yağmur suları birikmiş
Atlayarak geçiyorum üzerlerinden
(F) Blok önünden köpek havlamaları geliyor
Nizamiye yoğunluğunu biraz yitirmiş
Yandaki parktan gelen serserilerin
hareketlerini gözlemliyorlar.
TEKEL deki Kasım yine yok satıyor içkileri
Bir de karşı Arven Palasta Düğün varsa
sorma gitsin.
Işleri tıkırında.
Hazır çorba karıştırırken bardakta
Dokundu dokunacaktı gece şafağa
Aklımın bir kenarında tedirginlik ve çırpınışlar
Boşuna değildi elbet bunlar
Dolunay tüm direnişlere inat
Gökyüzündeki bulutları
Dağıtıp dünyayı aydınlatabilecektir.
Dengesi kurulamamış
Vefasız aşklar kaplar her yanı
Yaşam okyanusunun azgın dalgaları
Önüne katıp amansız savruşlarıyla sürükler
Umutların kabusa çevrilir.
Açık bir maviyi kuşatır gökyüzü
Hüzün soluyan arzular
Yalnızlığın pençesinde kıvranan duyguların
Yitirilmemiş umutların peşine düşer.

Gök boşluğunda hiç yıldız yokmuşcasına
parlayan şafak yıldızı ışılarken
Serhat Markete ekmek getiren fırıncı
Üzeyir dayının selamı yankılanır koridorlarda.
Elinde plastik kasayla ekmekler
Sabahın serin esintileri üşütürken yüzümü
Nöbete gelecek gündüz görevlisinin
yolunu gözlerdim.
Nöbeti teslim için gelse de
Biran evvel dönsem evime diye.
Görünce kapıda dünyalar benim olurdu
Nasılsın? Diye seslenirdi uzaklardan
Eve gitmeyi unutur duygulanırdım
Yüreği depreme uğratan
İçsel acılar yaşadım hep
Bu da onun gibi birşey...

13.10.2021