vakit hazan vakti...
mor renkli akşamlar
dökülüyor penceremden
odamın loşluklarında
başlıyor bir gölge oyunu
yitirdiklerim , yitirdiğim ...
hem yakın hem çok uzaktalar
bir hüzzam yokluyor yüreğimi
düşüyor geceye güz yağmurları
parmak hesabı ediyorum
‘bu kaçıncı hazan?’
karanlığa dönüyorum yüzümü...
*
bir hazan rüzgarı esiyor
bahçedeki çınar yaprak döküyor
duyuyorum hışırtısını
‘Bu kaçıncı yaprak döküşü ?’
etmiyor halinden hiç şikayet
gövdesine saklamış koskoca baharı
bilgece uğurluyor gidenleri...
ayaklanıyor hazan kırgını yüreğim
öğreniyor güngörmüş çınardan
‘gönülden düşme(yenin) yitme(diğini)'
*
bırakıyorum tüm hesapları
gülümsüyor anılarımda
yitirdiklerim , yitirdiğim...
hepsi yanı başımda
hiç gitmemişler gibi
bu kez bahar çiyi yağıyor
ışıl ışıl oluyor gece
pencereme vuruyor
günün ilk ışığı
gecenin sabahı oluyor...
bir serçe cıvıltısında
güneşe dönüyorum yüzümü.
_____________( 27 Eylül 2018 güncesi)
Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 1.10.2018 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
Her gün bitiminde kayanın bağrında biten yosun gibi.
Yalnız bir damla su v/ardı kun fe yekün’den sızan.
Çağlar’ın ötesinde kabul olmuş bir duadan.
Ve geçen yılları çağırır kocamış Çınar gibi.
Çölün kumları arasındaki uyuklayan kıvılcımlar özlemiyle.
Ve kara kara düşünür yalnızlık.
Aşığın dudağındaki sevgi damlaları duaya dönüşünce.
Mısır püskülü sarı vakitlerde uyanır gafletten uyku uzanmış seherde bir gönüle.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
güneşe dönüyorum yüzümü.
Çok güzel kalem cıvıl cıvıl konuşmuş sevgiler öğretmenim
TÜM YORUMLAR (7)