Gecenin Rengi Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Görmez sanma bilir sendeki hâli
Kör gözlerle bakar gecenin rengi
Her köşe başından uzanır eli
Hep karşına çıkar gecenin rengi

Sakın ha aldanma sireti kirli
Yüzü masum içi şeytan fikirli
Öyle bir zulmet ki dili zehirli
Kalbe fesat eker gecenin rengi

Nerede gam varsa çekmiş özüne
Keder sarıp durur acı sözüne
Hepsini bir anda senin yüzüne
Vurur teker teker gecenin rengi

Tüketir başladı mı oyununa
Simsiyah boşluğu verir koynuna
Billur taneleri tek tek boynuna
Kolye gibi takar gecenin rengi

Set çeker önüne döker tüm varı
Örer geçmişinle dolu duvarı
Üfleyip en acı hatıraları
Nefesiyle yakar gecenin rengi

Art arda dizilir dağlar koşulur
Gerilir önünde çatık kaş olur
Attığın her adım kanlı yaş olur
Yanağından akar gecenin rengi

Sinsice sokulup en yakınından
İçmek ister damla damla kanından
Kalbine saplamak için kınından
Hançerini çeker gecenin rengi

Sürükler ardınca esir de nedir
Başta dikenli tel elinde kendir
Çarmıha gerip de alnına bir bir
Çivileri çakar gecenin rengi