Gecenin Rengi-4 Şiiri - Aygül Ece

Ne zalim ne bedbaht bir gece bu
Ey tanrım
Ruhumun derinliklerinden geliyor ahım
Bu kaçıncı gecedir
Filizine ışık tuttuğum yalnızlığım
Yitirdim gecede yıldızlarımı
Savurdum düşlerimi göklere

Her gecem bir tufan
Her günüm yeni bir acıyla başlıyor
Ölüm gibi…
Oysa avazımın çıktığı kadar bağırmak geliyor içimden
Gecenin sessizliği bozulsun diye
Bu cehennemde ben yandıkça geceler susmak bilmiyor

Hiç kimseyi üzmedim, kırmadım
Hiç kimseyi ne başlangıç nede bitiş noktama koydum.
Çünkü ben hep yalnızdım
Yaralandım.
Yaralarımı sardırmadım
Kanatırlar diye korktum

Hem kime neki
Yara bende
Her gün kanatanda saranda benim

Yolcuyum işte
Gidiyorum bir meçhule
Bu yara kapanmaz
Gitsem de kalsam da bu kent beni yine yaralar
Yine kanatırım gecenin bir yarısında yaralarımı
Öperim kanayan yerinden
Bir sever bin kez uğurlarım.