Gecenin rengi Şiiri - Dağlar Özügüç

Gece damlıyor yine sessizce
Parmaklarımın arasından yerlere
Geceyi sihirli ve kusursuz kılan
Gümüş grisi o parlak karanlık
Örtüyor bir perde gibi geceyi
Her şeyde gizli bir düzen
Herşey daha güzel birbirinden
Su sesi var ama su bile gri
Kusursuz geceleri şahlandıran
İşte bu muhteşem farklı gri
Geceler karanlık, bazen de gümüşi gri

Bu gece yalnızım ben yine
Geceler dokunuyor yüreğime
Ürküyorum dökülüp giden hatıralardan
Korkuyorum kararan grinin tonlarından
Ürperiyor içim bir garip oluyor
Yorgun yüreğim yerinde duramıyor
Dökülüyorum sanki karanlık yerlere
Kararan kaldırımlar neye çare?
Yinede hayranım ben bu gecelere
Ölümün rengi gibi amansız gri
Geceler zifiri karanlık, bazen de koyu gri

Gecelerde ben hep bir hoş oldum
Ben böyle zamanlarda sarhoş oldum
Kader gibi bu gecelerde aşık oldum
Gündüzler çabucak çekildi gitti
Nedense orta yerde yalnız kaldım
Laciverte kayan gri gecelere aldandım
Gecelerde her şey kusursuz ve güzeldi
Ben bu renklere mi vuruldum ?
Sonunda bu gecelere mi aşık oldum?
Şimdi sevdanın rengi bile gri
Geceler karanlık, bazen de dipsiz gri