Gecenin Rengi Şiiri - Mehmet Sabri Demirci

Gecenin rengi acıya çalar
Yalnız yüreklerin yaralı nefesleri doldurur karanlığı
Yıldız-kokulu bir feryat çırılçıplak bırakır gece kuşlarını
İsyana kilitli bir bakıştır hasret
Bulutlardan ıslak gözler boşanır gün-yorgunu yüreklere
Ve fısıldar ay ışığı kimsesizliği
Kainatta gurbetliğe düşmüş ömürlere

Zincirlersin sevdanı göğsünün en olmaz yanına
Beter bir illettir
Kavuşmasız vakitlerde bir başına konuşmak
İhanet kök salmış bir ağı ağacıdır içinde
Filizlenir;
Ölümü düşünmek için gece en iyi bahanedir
Cam-kırığı gibi dolar gözlerine
Yarım kalmış o mutlu zamanlar
İnadına sevmek felaketine sebeptir

Tutarsızdır yaşamak
Tutanağına ziyan olmuş bir gençlik geçirilir
Sızılı bir ağıda durmuştur aldığın her soluk
Ne türkülerin hükmü geçer umuda
Ne de hayatın yalancı tatlarına suretlenmiş mutluluk
Hepsi sarhoş bir ayazın kuytuluk mecrasında
Dona vurmuştur.......