Kor ateşti kapısını çaldığım.
Bilmediğim şehrin soğuk duruşunda,
Üşüyen tohumlar gölgeye duruyordu.
Güneş her zamankinden daha bencil,
Aynalar yine yalan söylüyordu.
Gecenin rahminde zerre kadardım.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta