Kor ateşti kapısını çaldığım.
Bilmediğim şehrin soğuk duruşunda,
Üşüyen tohumlar gölgeye duruyordu.
Güneş her zamankinden daha bencil,
Aynalar yine yalan söylüyordu.
Gecenin rahminde zerre kadardım.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.