Gecenin Orta Yerinde Şiiri - Dursun Elmas

Unuttum bitti artık
Bıraktım dünü geride diye avunduğumuz bir anda
Bir de bakıyoruz ki;
En umulmadık biçimde,
Uykusuz geçen bir gecenin tam orta yerinde
Ya rahmetli Zeki’nin bir bestesinin içli nağmesinde
Yahut mızrabının telinde Sadun Aksütün
Ya da “kara trenin” gecikmesinde
Küt! diye
Hiç olmadık yerde düşüveriyor aklımıza
Unutmak isteyip de bir türlü unutamadıklarımız...

Ve,
o anda;
Hasret yangısının sancılı okları saplanır hançeremize...
Kırık dökük ama acılı anıların kıskacında debelenip duruyor yüreğimiz
Kafesinden fırlayacakmış gibi sancıyor inceden ince...

Yılan gözlü, kara gecelerin sıfır üçlerinde sineye inen kor;
Kavurdukça kavuruyor hasreti...

Alabora olduğumuz zamanlarda sığındığımız haliç rengi gözleri arıyor bakışlarımız...
Avuçlarımıza bıraktığı yüreğinin fırtınasına tutulup,
Depreminde sallandığımız bahar bakışlı nazlı dilber sokuluveriyor hayalimize gizlice...

Düşünüyoruz ellerimiz şakağımızda;
Şimdi nerededir...
Nasıldır...
Kiminledir...
Halen, ışıl ışıl mıdır yosun gözlerin mor bakışları...

Ve yine anlıyoruz ki;
Yangın üflemeyle avutulmazmış
Kasvetliyse sevda uyutulmazmış
Gönül sevmeye görsün hele
Asırlar geçse de unutulmazmış...