Gecenin on ikisi mevsimlerden sonbahar.
Düşünüyorum,zihnimdeki karanlığı düşünüyorum.
Zihnimi yok sayıyor gözlerim, körleştiriyor.
Ağaçların hışırtısı umudu düşündürüyor.
Kuzeyden esen meltem huzuru simgeliyor.
Bana, varlığımın sebebini soruyor sanki.
Canlanıyor benliğim, canlanıyor umudum.
Kalk diye sesleniyor ve sonsuzluğa çağırıyor.
Kayıt Tarihi : 3.2.2019 20:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Issız bir gecenin karanlığında yazıldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!