Gecenin Namesi Şiiri - Maide Özgüç

Şimdi kurşuna dizdiğin geceleri,
Al sar koynuna.
Gündüzler doluşmuşken kocaman derin bir çuvala
Kaldır çuvalı, haydi sırtına!
Sonra götürüp bırak ıssızlığın ortasına.
Ağla tek başına çıkartamadığın günahlara.
Ağla ve yeniden hatırla!
Dök ıssızlığın koynuna.
Çöl bulansın oraya bıraktığın
Gündüzün ışıklı deryasına
aydınlıkta kaybolsun koydukların oraya.
Aydınlık ve sevgi yayılsın tüm vahaya
Oradan evrendeki her kör kalmış
Noktaya…
Yeşilin tonları dağılsın her yana.
Kendi sapmışlığından değil de
Senin şaşkınlığından
Köpürüp şahlansın renkten dalgalar.
Sıradanlığın çizgisinden çıkınca öylece
Varmasın gündüz birden geceye.
Gecenin karanlık makamdan okunan nağmesi
İnerken dünyaya
Hatırladıkların mum olsun yollarına
Tatlı bir esinti savrulsun Dünyaya.
Ne geçmiş, ne gelecek
Takılmasın koluna
Yürü mutluluğa…
Nasılsa karanlık
Gün ışığında esir.

1 temmuz 2013