Gecenin Matemi Şiiri - Sevgi Sönmez

İstanbul da bir matem gecesi
canım İstanbul’ um ne kadar üzgün
sebebi olmak bu hüznün,
yada bir hüzne ortak olmak ne büyük bir vebal
beterin de beteri vardır ya hani
hırçın karanlığında yazıldı mı bestesi
İşte bu eser bir ayrılık hikayesi..
bilirdim bilmesine de hep dinleyen olurdum anlatılanı
ve hiçbir şey bilmediğimi anlayan.
zaman zaman ağlayan
ama duyguyu taşımayan.
şehrin karanlığına bir bir yıldız kayıyor,
gün yerini teslim etti mi geceye,
işte vakit bu vakittir..
yine hüsran ve acı,
geceler boyu dökülen gözyaşı.
kabullenmesi çok güç,
alışmaya çalışsan da olmuyor
ama biliyorum ki seyyar mutluluklarla da aşklar yaşanmıyor.
zoraki aldığım her nefes boğazımda bir düğüm,
yutkunamadığım..
içimi acıtıyor yokluğun..
suçluyum bunu biliyorum yine de seni
yaşatıyorum çünkü buna mecburum..
korkuyorum ya sana bir şey olursa.
ben seni içimde taşıyorum, ya bana bir şey olursa..
anlatmak istesem de anlatamam
biliyorum anlayanı da olmaz.
Ayrılıktan öte hiçbir şey bu denli canımı acıtamaz..
karayolları, denizyolları
ve havası da var bunun yolunu bulacak..
şahidi çok sevgilim..
kalmadı sana olan tutkumu yalanlayacak...
depremin enkazı altında kalakalmış bir beden
içeriğim paramparça.
sesimi duyan olmasın
kimsenin sesi duyulmasın
bırakın beni şimdi,
çünkü acil olan bu bedenin kalbi
toplayın enkazı kaldırın gitsin.
bu şehrin hüzünlü masalı benimle burada bitsin...
İstanbul a bile yakışmıyor ki bu hüzün
bize yakışsın,
bana yakışsın..
şehri sana benzetmek olmaz,
seni de şehrime..
ışıl ışıl ortaköy’üm,
fanatiği beşiktaş’ım..
her şeyim senin olsun
kalmasın bu şehirde bana ait dikili tek bir taşım..
bana aşkında da öte bir yer gerek artık,
kalbim firari..
ben seninle tammışım şimdi yarım kaldım
neleri aldın benden,
şimdi çok pişmanım…
içimi yakıyor yokluğun..
korunmasızım, çırılçıplağım.
sana şimdi ”hadi gel” demek istesem bile diyemem korkma,
böyle ağlayıp sızlandığıma da bakma
saçmalıyorum bazen biliyorum ama
seni hala çok seviyorum.
belki tabiatındır bu suç, bu gaflet
sonbaharın ayrılıkları hüzünlü olur bilirim
istersen yaz gelsin ben nasıl olsa beklerim.
ne söylenir,
ne denir bilmiyorum
sen iyisi mi hep olduğu gibi yine beni boşver
yapıcı olan sensin
bende tahrip çok
çok zor her şeyden uzak kalmak
çünkü her şeyim olan sensin
her şeyden yoksun yaşamak inan çok zor..
seni çok özlüyorum...
hiçbir acı bu denli acıtmadı canımı.
hangi sözlükte var ki bu ızdırabın tanımı.
kanım çekiliyor damarlarımdan,
üşüyorum..
sana söz veremem çünkü söylenecek sözüm yok.
işte bu yüzden,
inan bu yüzden sana dön diyemem..
tenim tenine muhtaç,
içimde sevgin müebbet..
senin canın sağolsun sevgilim,
bendeki can sana feda
seninle tamdım sensiz ikiye bölüyüm
ben seninle vardım,
şimdi yalnızca bir ölüyüm..
beni affetsen de
sakın dönme...