Gecenin Koynunda Şiiri - Mustafa Ceylan

Gece saat üç kırk sekiz
Tenini arıyorum, kokun gerek bana
Çık gel neredeysen, ne haldeysen? !
Aşkın engerek bana!

Gece sat üç kırk dokuz
Hasretin içimde sonsuz...
Çılgınım, deliyim yollara düştüm
Geceler kar, geceler buz...

Gece sat üç elli
Seni, sadece seni sevdim, yüzümden belli
Zıpkın olup saplandın ciğerime
Bendesin temelli...

Gece saat üç elli bir
Gel, gel artık koynuma gir!
Aklım iflâs topunu atıyor
Beynimi çevir...

Gece saat üç elli iki
Öldüğümde anımsarsın belki
Nefesin gül açıyor kalbimin toprağında
Sevmek mi senin ki? ..

Gece saat üç elli üç
Kahrolası ayaklarım sana koşuyor
Peşimde gece bekçisinin düdüğü
Sırtımda seneler hörgüç...

Gece sat üç elli dört
Kırdım kalemi, sensizlik başa dert
Aşkının fırınına düştüm, neyleyim
Ateşinle üstümü ört...

Gece saat üç elli beş
Hastane önünde mahalleli, ağlaşır bacı-kardeş.
Baykuş sesinden çöker çatılar;
Cennet hesaplı, Cehennem beleş...

Gece saat üç elli altı
Tenini, kokunu arıyorum; çağ kısaldı.
Çık gel neredeysen bir tanem? !
Buselerin masaldı...