Gecenin Koynunda Şiiri - Mehmet Taş

Gecenin Koynunda

Sen uzanmış koynuna uyuyorken gecenin
Ben kanayan gönlüme merhemdir diye
Yıldızlardan ışıklar sağıyordum.
Karanlıktı soğuktu
Rüzgar tokat gibi vuruyordu
Kaldırımlarda eskiyen gölgelerde bir medet umuyordum
Bir sarhoşun küfrüne aldırmadan
Ona aşkın felsefesini anlatıyordum
Zaman ökseye vurulmuş
Gece alabildiğine uzun
Sen koynunda uyurken gecenin
Ben uykularımı çarmıha geriyordum
Delilik bu olsa gerek
Delilik sarhoş naralarının çınladığı kuytularda
Konuşmak olmalı kendi gölgenle
Ölüm ve aşk
Aşk ve ölüm
Birden bire gelir hiç konuşmadan
Ey ela gözlerine kurbanlar adadığım
Gülüşünde yeniden doğduğum yar
Sabahın koynunda sakladığım, sana bir çift sözüm var
Mesafeler değildir sevmeye mani olan
Takvimler suçsuz, takvimler zavallı
Bir tek hakikat odur ki
Sevmek yüreklerde saklı
Sen uyurken gecenin koynunda uzanmış
Ben Zühre yıldızına bakıp
Sen dolu hayaller kuruyordum..

Mehmet Taş
Kayıt Tarihi : 4.6.2014 23:35:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Taş