Yitikliklerden örülmüş bir kolondu gece
İnsanları ucunda kuyularca derine indiren bir kolon.
Derinlerce,kuytularca derine indiren bir kolon.
Derinlerce,kuytularca yokluktaydı insanlık.
Yalnızlığın hazin ezgisiydi,gecenin dilinde söylediği.
Kimsesizliğin suskusuydu asırlarca dinlediği.
Nöbetlerce sessizlikti beklediği…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta