Gecenin Konuğu Şiiri - Ozan Efe

gecenin konuğu
konuğum yağmur
camdan öte
candan yakın

gözlerim buğulanır
ay yok
yıldız yok
yağmur gerisinde

yalnızlığım artıyor
boğazım düğümlendi
şırıldayıp akar borudan
tıpırdanıyor saçak

sokak lambaları
kısılmış fersiz gibi
karanlık her taraf kaputsuz
beni kim koruyacak

kötde olsaydım şimdi
anam usul sözcüklerle
kıpırdasaydı dudağın
alevler alazlansaydı yukarı

derin uykulara dalsaydım
ocakbaşı közünde
derinliğine erseydim
uykuda kendimden geçip

kalkınca yüzümü
ibrikten yusaydım
abdastlıkta soğukta
titreseydim biraz

harım aralarında
kuz yerlerde kar vardı
çalılarda eriyenler
küçük buzlar sarkıtırdı

gecenin konuğu
konuğum yağmur
uzaktan keskin ışık
ardından gürültülü dalgalar

boylu boyunca uzandığım
düşlerden sıyrılsam bir
avcılar yine yollara düşer
tavşanlar keklilkler vurulur

07:18 04.04.2009 denizli