Gecenin Karanlığında... Şiiri - Aşık Ahmet

Gecenin karanlığında bir parkta oturuyorum.
Aklımda sen, yanımda sensizlik.
Sırtımı dayadım, kafamı kaldırdım
Gökyüzü çok güzel bu gece
Yıldızlar her zamanki gibi yerinde.
Ama hayır, olamaz
Benim yıldızım, SEN, yoksun
Ya evinde oturup beni düşünüyorsun
Ya da telefonunu kapattın uyuyorsun.
Ben ise bir gece vakti parkta
Seni düşünmeye devam ediyorum.
Yanıma bir adam geliyor.
Üstü başı dağınık, elinde bira şişesi.
Ateşin var mı? diyor bana.
Cebimden çakmağı çıkardım
Sigarasını yakıyorum.
Çakmağın ateşine bakarken aklıma sen geldin.
Bu ateşin sigarayı yaktığı gibi,
Aşkınla beni yakan sen.
Adam teşekkür etti uzaklaşıyor.
Ben ise parkta yalnız oturmaya devam ediyorum.
İlerde bir çift gördüm, sanırım evli.
Kolkola geziyorlar ve birbirlerine sarılmışlar.
Aklıma yine sen geliyorsun ve hayalin karşımda.
Usulca yanıma oturuyorsun, sen de bana sarılıyorsun.
Sımsıkı sarılıyorum sana, hiç bırakmak istemiyorum.
Ama yoksun yanımda, ben yine yalnızım.
Aklımda güzel hayalin, kalbimde sevgin
Ayağa kalktım, parktan uzaklaşıyorum
Yolda giderken yine aynı kelimeler çıkıyor ağzımdan
SENİ SEVİYORUM BİTANEM