Gecenin Karanlığı Şiiri - Arife Özbaş

Gecenin karanlığı cöktü icime
Ayrılık acısı düştü canıma
Kime desem bilmez derdimi
Sanki yaşıyor muyum bilmiyorum

Neden Allahım ben hic gülmedim
Bütün derler ayrılıklar beni buldu
Bu cektiklerim son bulcak mı?
Bende mutlu gün görecek miyim

Ayrılık cok zor geliyor
Sen orda ben burda
Böyle yaşamak icimi yakıyor

Kader ördü ağlarını bana
Kader halkasını taktı boynuma
Bu yaşamaksa yaşıyorum
Dört duvar arasında

Ağlamak dostum oldu benim
Ne anam sordu ne babam
Vurdu felek kırdı kanadımı

Kime desem derdimi bilmez
İcimde yara kanar dinmez
Akar gözlerimden yaş dinmez
Sensiz hayat bana gülmez