Gecenin karanlığı çöktü yine,
Yıldızlar kaybolur oldu gökyüzünde.
Karanlık gölgeleri kapladı her yanı,
Sessizlik hakim oldu bu gecenin anısı.
Gözlerim karanlıkta kaybolur,
Sadece yalnızlıkla baş başa kalırım.
Sonsuzluk gibi uzanan karanlık,
Bir türlü aydınlık olmayacakmış gibi hissettirir.
Ama gecenin karanlığına rağmen,
Umudum hala ayakta durur.
Bir gün yeniden güneş doğacak,
Ve karanlığı aydınlığa boğacak.
Gecenin karanlığı bir gün sona erecek,
Ve yeniden güneş doğacak yeryüzünde.
Umudum hep ayakta kalacak,
Çünkü karanlıkta bile hayat var.
Kayıt Tarihi : 1.5.2023 22:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!