Gecenin Karanlığı Şiiri - Onur Fatih Demir

Perdeden süzülen ay ışığı eşlik edermiş,
Gecenin karanlığıyla saklambaç oynayanlara,
Dört duvar arasında sessiz çığlığıyla başbaşa kalanlara,
Hayalleriyle kurduğu kaleyi sabaha karşı top atışına tutanlara.

Perdeden süzülen ay ışığı eşlik edermiş,
4:47 şarkısının hatıralarıyla ufuğa dalanlara,
Oturduğu sanki sandalye değil dipsiz kanyon olanlara,
Soğuktan büzüşen ellerininin tesellesini çay bardağında arayanlara.

Perdeden süzülen ay ışığı eşlik edermiş,
Çömleği kırılınca parçalarıyla başbaşa kalanlara,
Kim bilir kaç şafak daha sökmesi gerekecek,
Hayatın anlamını tozlu raflar arasında arayanlara,
Kim bilir kaç nakarat daha gerekecek,
Çocukça hayallere kapılıp mutlu sona inananlara.