Gecenin Karanlığı… Şiiri - Şamil Tunçay

Gecenin karanlığı Ve yıldızların loşluğu vuruyor yüzüme
Gece üçü vuruyor saatime uykusuzluğumu ise gözlerime…
Uykusuzluğumu unutup yine seyre dalıyorum bir sana birde geceye

İnadına bu gece hava bir o kadar da soğuk
Nedense seni düşünürken beni üşütmüyor bile…

Şu an gözlerim gökyüzünde
Bir yıldız kayıyor sessizce…

Hani sen bana hep derdin ya
Herkesin gökyüzünde bir yıldızı var diye
Ve insan ölünce de
Ölen insanla birlikte kendi yıldızıda kayar gider peşinden
Demek biri daha göçtü bu gam ve keder ülkesinden
Ya zakkum bahçesine yada zambaklar ülkesine

Yarabi
Ya benide mutlu kıl şu üç günlük fani alemde
Yada benimde yıldızımı kaydır sessizce ve kendi halince
Bu isyan değil yarab bir kulundan çektiğim azaptandır
Ya ben çok yaşadım bu hayatta
yada bir sevgili için
Yaşadığım hayattan tad alamadığımdandır.25.04.2002