Gecenin Karanlığı Şiiri - Muhittin Laçin

GECENIN KARANLIĞI-5 EYLÜL- 2002-

Gecenin karanlığından yıldızları kıskanan
Çam kokulu yalçın kayalı yüce dağlar
Yeşil vadilere hep tepeden bakarlar
Ne var ki binlerce yıldır doruklarını aşındıran
Deli rüzgârlara karşı koyamadılar
Var olduğu günden beri
Estiler, estiler, estiler hiç durmadan

İşte o dağlar bana benziyor yiğidim
Yıllardır sitem rüzgârları aşındırdı bağrımı
Benliğime yerleşip orda kaldılar

Pamuk beyazı bulutlar
Gökyüzünde özgürce dolaşırken
Bir fırtına koptu yiğidim perenk perenk oldular
Yıldırımlar ateş kustu tepelerin üstüne
Şimşekler ufukları kamçıladı bıkmadan usanmadan

İşte o beyaz bulutlar
Benim yüreğimdi yiğidim
Rüzgâr aldı dolu vurdu Mecnun gibi taşlandım
Ceylan gibi oklandım Kerem gibi ateşlendim
Feryadımı duymadılar

Şairleri kıskandıran şu kuşların uçuşu var ya
Kanatlanıp gökyüzünde süzülürken
Yaratana şükran duyarlar
Ama gel gör ki zalim avcılar
Vurdular kıydılar kurşunladılar

İşte o kuşlar benim gönlümdü yiğidim
Yuvasından aldılar vurdular kıydılar yaraladılar
Yoruldum kaçamadım tükendim
Yine ben bende kaldım

Perenk-dağılmak-parçalanmak