Gecenin tatlı kadifeliğinde rüzgâr dolduruyorum gözlerime.
Ayın şavkında inci çiçekleri diziyorum imiğine.
İhvanım olur kibrit kokulu zamanlar ilkteşrinde,
Yinede dokunuyorum gözlerindeki nüshasız kızıl gülün yapraklarına,
Bir ilençtir sensiz her günümde dudaklarıma yapışan,
Eriten yalnızlığımdır beni her günün sonuna götüren,
Soğuk terleri durur belcelerimde korkusuz ölümün,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta