Gecenin isim bahşetmediği şiir...

şair damarına basmış hayat,
çileler yudumlamışsın kara gecelerin
örekesini feleğin dahi şaşırdığı
kör kuytularında.

hayallerinin dahi uçmaz olduğu
iklimler olmuş biricik barınağın,
ölmek olmuş mutluluğa dair içerlerinde beslediğin tek sanrın,
yitmiş, uzaklarda sönük sönük parlayan yıldız olmuş
daha maziyken zaman, inandığın, taptığın, ağladığın tanrın.

yaşama dair çoktur söyleyeceklerin,
bilirim.
bilirler biri bin yapma kudretini,
küfürlerini,şarkılarını,beter aşklarını dost...
çiçekler açar gülen gözlerin şenlendiğinde,
bir dane susamı kovalayan serçelere nazarın düştüğünde...
'bulutlara yerinir yürek,
güneşli havalar nefse çartpığında uçmaklığa özencinden'.
tospağa misal yeryüzünde sürünenler de sana dostum,
senin pırlanta yüreğine haset eylerler gizlilerden gizlilere,
tek molekül dahi kıpırtamaz, yüreklerinde yanan
o sinsi ateşten.
için için kavururlar nefret korunu közleye közleye.

inadına söndürme cevahirini dost,
kamer misal ışıldasın amber hatıraların,
zihninde özenle sakladığın.
engel ol devranı çınlatan şuh kahkahalarınla
bokun, püsürüğün, pis elleri ile
onlara dokunmasına.
eğilme dost,
ezilme.
her günün yedi renkle yıkansın.

2003