Gecenin İntikamı Şiiri - Cahit Karaç

Gün batınca;
Karanlık, çöker üstümüze.
Yavaş yavaş.
Gün boyu, bekleyen
Düşündüğümüz, bütün kötülükler,
Bir bir üşüşürler üstümüze.
Her biri, bir köşeden çıkıp,
Bin bir bahaneyle,
Saldırıp, kaçırırlar keyfimizi.
Biz daha düşüncemizin,
Doğru olup, olmadığına
Kanaat getirmeden önce
Doğruyu söylesek bile,
Çöker üstümüze,
Gecenin karanlığı,
Boğar düşüncelerimizi,
Bizim gıkımız çıkmasın diye.
Sonra kimse inanmaz bize.
Gecenin karanlığında
Doğan kötülükler,
Güneş sıyrılıp çıkmadan,
Karanlığın koynundan,
Biz kurtulamayız,
Gecenin karanlığından.
Uyanıp, düş gördüğümüzü
Söylesek bile.
İnandıramayız kimseyi,
Hayal etmeyip,
Düş gördüğümüze bile.
Uykusuz gecen her gece de,
Kanatıp vicdanımızı,
Alır geceler,
Her gündüzden intikamını...

01.12.2013 /14.04.2017