karanlığın, üzerimi örttüğü bir vakitte
kan ter içinde uyanılan uykudan
geriye tek bi silüet kaldı,
esrarlı gözleri olan bir tanıdık..
sıçradım yerimden; kalakaldım öylece..
ay ışığının aydınlattığı odanın bir köşesine pusmuş,
gidişini bekliyordum.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
