Gecenin gözyasları sabahın umudu

Her bir kayıp, beni biraz daha sarar,
Her bir kaybolan şey,
Yavaşça geçmişin yıpranmış anılarına dönüşür.
Gecenin koynunda gözlerimdeki yaşlar
Birer rüya gibi kayıp giderken,
Sabah olur, umutla bir yeni gün başlar.
Yalnızlık, bir dost gibi,
Hep yanımda, hep içimde,
Ama sabah, içimi umutla doldurur,
Ve ben her yeni gün,
Bir kaybı daha kabullenirim.
Gecenin acısı, sabahın sıcak ışıklarıyla
Silinir; ama senin adın,
Ve kaybolmuş yıllarım
Her an içimde yankı yapar.
Bir zamanlar, sabahları seninle beklerken,
Şimdi her sabahın içinde
Bir kaybolan sensizlik var.
Fakat, sabah ışığı bir şekilde
Umudu getirir içime.
Ve ben her gün yeniden doğarım,
Ama kaybolan bir şey hep geride kalır.
Bir zamanlar seninle olmak,
Bir sabahı beklemek gibi,
Ama şimdi, sabahları
Bir başıma bekliyorum.
Bir kayıp daha,
Bir yeniden doğuş daha…
Ve her sabah,
Bir kaybolan seni bulurum.