Gecenin Gözleri Şiiri - Turgut Uzdu

Yine hüznüme yenildi uykum
Kim bayrak dikecekse buyursun diksin
Nasılsa boyun büküşümü gönderdim gökyüzüne
İçimdeki boşluğun kıyıları hep tanıdık
Nedenleri, sorguları bırakalı yıllar oldu
Cevaplar cevapsız

Gecenin bilmem kaçında uyanığım yine
Gel de saatlere küfretme şimdi
Sabah olsa da artık geceyi vurmasa gonglar beynimde
Uyumasam
Amaçsız, sokakları saysam
Bir de beni sayan olsa yüreğimde…
Benden başkası yok

Gökkuşağım siyaha boyalı yine
Dudaklarım mühürlü susmaya
Haykırışımı bir ben duyuyorum, bir de beynimdeki gece
Fısıltı yok, tık yok
Şimşeklere koyduğum hıçkırıklarıma susuyorum
Umut yok

Yürek sesimle yaşamaktan bıktım aslında
Nedir her gece boğulmak zulmü hasrete bulaşmış yaşlarda
Hayat kendi içinde ağlamak mıdır sadece
Yüzüne yerleştirdiğin bir sahte gülücük mü
Yanaklarını yırta yırta kandırılışı mı kendimin
İnanın dostlar
Fırlatıp atasım var ellerimi, ayaklarımı
Sonra da alıp başımı gidesim var kimsesizlikten kimsesizliğe
Benimle ne işi var bilsem
Kendine kızgın, kendine küskün, kendinden nefret eden bu bedenimin

Bu ne bitmez saklambaç oyunudur Ya Rabb’im
Kendimi bulsam ne olacak ki
Kendim bile kendimsiz

Ey hüznüm, sıkıldım arkadaşlığından, dostluğundan
Ben silerim gözyaşımı düşünme, çek git
Yırtıp atayım maskelerimi de
Şu hayatta
Şu hayatta ne olur bir defa gülümseyeyim

Heyhat
Heyhat gecemin gözleri kara…
Kara ise hüzün…

Tak be şair maskeni
Bak, yaklaşıyor yine gündüzün…