Gecenin Gözleri Şiiri - Mehmet Pamuk

seni yazıyorum,
karanlığın ilk baskınında
seni soluyorum
seni içiyorum çayımda...

varılmaz mesafeler gibi
sabahın uzaklığı
seninle aramda
rüzgarın şarkıları...

bir bulutun kalemi yazıyor
yağmur misali dizeleri
öpülesi saçların ıslanıyor
içimin yangınında...

bir rüzgar değiyor tenime
elini kavrıyorum sımsıkı
sesini getiren yele
dumanı veriyorum ciğerimle...

sazın ezgisiyle geliyorsun birden
yalnızlığın başkentine
ve ansızın bir deprem oluyor
yüreğimin fay hattında
kentteki tüm sensizlikler yıkılıyor..

edalı bir mevsimin cemreleri düşüyor
havaya,suya ve toprağa
gizli çiçekler hazırlanıyorlar
el değmemiş sevdalara...

usul usul eriyor zaman
gecenin gözlerinde
rüzgarın kanatlarıyla,
başka diyarlara giderken yağmur
yüzümdeki çizgide izin kalıyor
gecenin saçları ağarıyor,ağır ağır
geceyle beraber yaşlanıyorum...