Gecenin Getirdikleri Şiiri - Vedat Didari

Deniz herzamankinden daha durgun
Sular hasta bir çocuk gibi güçsüz,yorgun
Siyah bir gece, her zamankinden daha çok
Hafif hışırtılar, başkaca bir ses yok
Bir meltem esmekte sessiz ve derinden
Bir meltem ki karanlığın en koyu yerinden
Sandallar kumsala uzanmış uyuyor gibi
Geçmiyor sanki zaman duruyor gibi
Gece sahilin üzerinde bir atlas örtü
Tenhada hareketli bir kaç titrek görüntü
Kendilerine ıssız bir köşe arayan âşıklar
Onlar ki zaten bu karanlığa alışıklar
Mutsuz insanlar asıl gecenin sakladıkları
Yüzleri seçilmiyor,belirsiz ağladıkları
Onları böyle elemli kılan ya yoksulluk ya yârdır
Karanlık onlara kuytu,tenha bir limandır
Derken solgun bir siste gece yavaşça erir
Uzakta ufuk çizgisi hayal meyal belirir
Güneş şafağa saçarken kızıl ışıklarını
Gece âzat eder bir bir tutsaklarını
Hüzün ve karanlığın dostluğu biter böylece
Gün başlamıştır artık,sona ermiştir gece