Gecenin sessizliğinde yürüyorum
Bir ben varım birde ayak seslerim
Bedenimde yorgun ruhumda
Deniz kenarındaki kanepeye oturup
Dalgaların sesini dinliyorum
Her bir dalga beni başka bir aleme taşıyor
Daliyorum derin bir düşünceye
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
