Gecenin sessizliğinde yürüyorum
Bir ben varım birde ayak seslerim
Bedenimde yorgun ruhumda
Deniz kenarındaki kanepeye oturup
Dalgaların sesini dinliyorum
Her bir dalga beni başka bir aleme taşıyor
Daliyorum derin bir düşünceye
Binlerce soru beynimde cevap arıyor
Sanki rüzgar benimle konuşmak istiyor
Fısıldıyor kulağıma dertlerini bana anlat da hepsini karşıki
Dağların arkasına atayım. Dalgalar ayaklarıma seriliyor
Ne olur üzülme diye. Onlar ne güzel dost
Hiç biride bir karşılık beklemiyor
Onlarla konuşup onlarla dertleşiyorum
Vakit bir hayli geç oldu. Kanepeye iyice yerleşiyorum
Paltomun yakalarını kaldırıp, hafifçe uzanıyorum
Göz kapaklarım ağarlaşıyor, uykuya dalıyorum
Bir kaç saat geçiyor aradan
Martıların sesleriyle uyanıyorum ve yeni bir günün
yükünü taşıyorum.
Kayıt Tarihi : 28.3.2007 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!