Gecenin Dördü Beşi

Baktıkça aynaya karşısında gün gün ölen biri
Ne bir hevesi var ne bir hayali
Göz altları alacakaranlık, bedeni ziyan, kasvet, korkunç
Tek dostudur onu biraz daha ölüme yaklaştıran saman renkli zehri
Tek dostu onun gibi savrulan küller ve kara dumanlar
Anlamıyor musun!?
Sen günün 4 renkli kuşluk saatleri
O aynadaki ölen çocuk gecenin dördü beşi

Sevmeyi çok severdi gün gün ölen çocuk
Dümenden gülerdi babası emektar
Çok denedi intiharı annesi bitap
Sizden beter olmasın ağlamayı unuttu gün gün ölen çocuk
Nasıl ağlanıyordu? Unutmuştu, bilmiyordu
Tek dostu şiirdi
Şimdi anlıyorum

Beni anlaman için bütün ışıkları söndürdüm bugün
İstesen hayat verirdim bu karanlıklara
İstersen tavan olurdum gökyüzüne
Sen saçların gibi kuşluk saatleri olurdun
Ben kasvetli mor göz altlarım gibi bir gece yarısı
Uzağı göremez oldum